La brìscula

Giacca nci ni sta' truamu cu rretimu, nu lla sapiti δδa bella essuta te lu Nzinu Megnu? Allora u la rrepetu, percé l'àggiu cuntata nn'àutra fiata a ccerti àuri amici e s'anu crepati de risi.

Nna èspera dopu la fatìa, su llu tardu, mèsciu Nzinu Megnu, zuccature, essìu alla chiazza cu ccerca li amici. Intra a llu barra de lu Ninu te la Rusària truàu ttre àutri cumpagni: lu Pici Ciullu, lu Nanu Mirasçu e lu cumpa' Cìcciu de lu Cenzi, ca lu sta' spettàanu cu sse fàzzanu nna partita; finarmente pigghiàra postu a taulinu e se mìsera cu sciòcanu a brìscula.

A nnu ccertu puntu lu Nzinu Megnu se purtàu la manu ritta a ncapu; lu Cìcciu de lu Cenzi, lu cumpagnu sou, cretendu ca quiδδu era lu segnu ca a mmanu tenìa nnu ttrete, subbra a lla banchiteδδa sçattarisçiàu nnu beδδu càrrecu. Ma la pigghiata la fìcera li avversari cuntrari.

«Eu, pe lla matosca! Nzinu, percéne nun à' pigghiatu cu llu ttrete?»

«Percé nu tegnu nuδδu ttrete!»

«Comu no! E percéne allora t'à' purtata la manu ritta a ncapu?» - ddummandàu lu Cìcciu.

«Ca me sta' ppezzecàanu li petucchi e m'ìa rrattare» - respuse lu Nzinu, retendu devertutu.

«E fessa ci sinti! - nsistìu lu cumpagnu sou - quandu t'à' rrattare la capu, percéne nu tte llièi la còppula?»

«E mìnchia tie! - respuse lu Megnu - Quandu a tie te prute lu culu e te l'à' rrattare, pe ccasu te llièi li caržunetti?»

A sta bella essuta te lu Megnu li doi cumpagni spicciàra cu sse custunìsçianu e tutti e quattru se fìcera nna bella risata.

*         *         *