2 - La berbantaturìa de San Pietru

Iδδu, San Pietru, se pensàa e se cretìa ca era finu e spetentusu, e nu sse cunvencìa, nvece, ca era destinatu cu nde àsçia sempre la pèsçiu.

Comu δδ'àutra fiata, no?, quandu Gesucristu cu lli tùtici apòstuli sta' sçìanu te Bettalemme a Gerusalemme. Aìanu camenatu tuttu lu giurnu sutta a llu sule e ntru nna leggera nula te pùrvere, senza mmàngianu e cu lla entre acante, e senza bìanu e cu lli cannaliri spritti. E cquài Gesucristu scarràu e fice fiaccu, percé Iδδu, fìgghiu te lu Patreternu, nde putìa puru fare a mmenu cu gnutta quarche ccosa, ma li tescìpuli, ca nu bèranu ncora santi, la piòneca e la site li stuzzecàa e lu stòmecu ni rungulàa e le ntrame ni rusçìanu.

A nnu ccertu puntu lu Signore, sentènduli mmurmurare, ni disse cu sse pìgghianu ognetunu nna bella petra. Lu Ndrea, lu Iacu, puru lu Toma ncrètulu, puru lu Filippu suspettusu, lu Giuanne e l'àutri cumpagni pigghiàra nna bella petra, comu n'ìa urdinatu lu Signore, e la purtàra cu ttutte doi le mànure; San Pietru, lu furbu, zzeccàu nnu petrùδδulu e se lu tinne intra a llu cazzottu.

Allu mumentu giustu Gesucristu fice ssettare a cèrchiu li apòstuli, žau l'ecchi tantu bueni a ncelu, fice la santa benetezione e le petre ddentàra tanti piezzi te pane iancu, càutu e spesulatu; lu petrùδδulu… cce pputìa ddentare? Nnu taraδδuzzu, no? e, de fattu, nu cchiù' rrande te nna còcula dentàu. Tutti se binchiàra e dengražiàra Diu, San Pietru sulu restàu cchiù' ffamòtecu te prima e cquarchetunu lu ntise strulecare e spernuzzulare.

Ma nu sse mmendìu, sai?: ìa pigghiatu pròpiu te màmmasa, δδa tafaneδδara. Lu giurnu dopu, passatu lu marìsçiu, Gesucristu disse a lli apòstuli cu ppìgghianu nna petra petunu e tutti zzeccàra nna petra comu ìa tittu lu Signore. San Pietru, cu nnu ssia restàa te mìnchia comu l'àura fiata, sulliàu tantu nnu petrune e se lu carrecàu susu a nnu musçu.

Rriati alle prima case te lu paìse, lu Maestru fice mìntere li tescìpuli a ncèrchiu, se ssettàu susu a nnu pesulu e ncignàu cu nni spieca lu misteru de la santa Trinità.

«E de ste petre cce nde facimu?» - ddummandàu nnu picchi spacenziatu San Pietru.

«Mpuggiàtile a nterra e ssettàtibunci» - respuse Gesucristu cu ffinta ndifferenza, comu nienti sia, e, intra de iδδu, se la retìu.