39 - La brìscula

Ci unu nu ttene scatenze te nfitti, nu ttene tièbbeti a spittu e nun à pacare tasse, la notte torme scusçetatu; quandu unu nu tene rattacapi, nzomma, ni pote enìre puru quarche schircu cu schersa e cu fazza lu spassusu e lu spiritosu, no?

Se tese lu casu ca picca tiempu prima ìanu turnati a ccasa loru lu Rasi e lu Foffu, li do' frati ca ìanu partuti senza benetezione a ncerca de furtuna; e uarda casu la furtuna la truàra a ccasa a lli siri loru.

Pe quistu lu Tore Babbu stìa presçiatu e bessìu alla chiazza cu ccerca li amici. Truati ttre àuri cumpagni, sçèra a lla putèa de la Cherubbina, la mugghiere te lu Realinu, mèsciu d'àscia, e se fìcera nna prima partita a scupa. Dopu ci ìbbera cunsumatu nnu 'rsulu te mieru, te quiδδu buenu te Carmianu, ncignàra poi nn'àutra partita a brìscula. A nnu ccertu puntu lu Tore se purtàu la manu ritta a ncapu; lu cumpagnu sou, cretendu ca quiδδu era lu segnu ca a mmanu tenìa nnu ttrete, subbra a lla banchiteδδa sçattarisçiàu nnu beδδu càrecu. Ma la pigghiata la fìcera li cuntrari.

«Pe la matosca!, Tore, percéne nun à' pigghiatu cu llu ttrete?».

«Percé nu tegnu nuδδu ttrete».

«Comu! E percéne allora t'à' purtata la manu ritta a ncapu?».

«Ca me sta' pezzecàanu li petucchi e m'ìa rrattare» - respuse lu Tore, retendu devertutu.

«E fessa ci nu sinti àutru! quandu t'à' rrattare la capu, percéne nu te llièi lu cappieδδu?».

«E mìnchia ci sinti tie! - respuse chiaru e tundu lu Tore - quandu a tie te prute lu culu e te l'à' rrattare, tie te llièi li caržunetti?». A sta essuta te lu cumpagnu, spicciàra cu sse custunìsçianu e tutti se fìcera nna bella risata.