21 - La ngiδδa

Nna fiata ci lu Tore Babbu ìa sçiùtu a San Catàutu, de nnu pescìndulu ibbe rrecalata nna ngiδδa ia. Nu ssapendu a ddu la minte, se la feccàu a mpàuta a lli càusi.

Rriatu a Lecce, prima cu sse ccògghie a ccasa a ngrazie de Diu, passàu te δδa ddu mèsciu Elìsiu, cu sse llea la saccarizza ci n'ìa enuta, e se beìu prima nnu quartu e poi, dopu nna uettina te menuti, nnu quintu te mieru latinu russu, te quiδδu càrrecu e pastusu ci tengìa te nchiostru la lìngua e lu celu te la ucca. Ma li cannaliri se li sentìa ncora spritti e se ncasciàu nn'àutru quarticeδδu e poi nn'àutru quinticeδδu te mieru iancu ma bellu, lìsciu e forte.

Allu mbrunutu se ncammenàu mmera casa soa e ognettantu se sentìa sciuδδecare la ngiδδa a mmienžu all'anche. Lu Tore la tuccàa e se la presçiàa, pensandu ca, turnatu a ccasa, se la facìa cotta a mpatella.

A nnu ccertu puntu ni scrufulàu lu pete e pigghiàu nnu iùndulu; cu nnu sia sçoppa a nterra, mai sia, pròpriu sutta a nnu lampiune ddumatu, ca spandìa nna pàlleda luce, se mpuggiàu cu lle spaδδe a llu parite.

N'ìa enutu nnu picca te nfannu; stìa subbrapenzieri lu Tore nèsciu, quandu te lu nanti te li càusi ni ncignàu a bessìre... nna cosa, ca se cutulàa..., ca se sciuδδecàa...

Lu Tore basciàu l'ecchi nnu picca mpannati, la mmirciàu bona, se la zzeccàu a mmanu e, sciarpisçiandu, disse:

«Beδδa te sapìa; ma nu ccu do' uecchi ierdi!»

Però, δδu cazzu te mieru, quante nde face cumbenare!