51 - Àcqua, àcqua!

Mmalurati li cristiani, cce suntu curiosi a ccerte circustanze! Ma ci ni li minte a ncapu ccerti pensieri! Comu δδa fiata, no? Sienti.

Nu cchiuìa te noe misi felati, li rasçi te lu sule aìanu nzulettata la terra de le chiesure e de le sçiardine, le chianticeδδe seccàanu e l'àrveri perdìanu le fronde nanzitiempu. Manu manu le àcque te le cisterne s'ìanu spicciate, le pùzzure se ssuttàanu e la site ncignàa cu sse fazza ssèntere. Li ortulani, li sçiardenieri, li razzali e puru li pruetari, cce te ba' pènzanu? Lu intottu de àiere, esçìglia de la festa te li Santi Pietru e Pàulu, cacciàra fore te la cappella la stàtua de San Pietru apòstulu, stu ecchiarieδδu, quasi ca ete lu portararu te lu paraìsu. Sangu te cquài!, alli cristiani comu ponnu enìre a mmente ccerte idèi veramente te mìnchia?

San Pietru (quiδδu te cartapista però, nu cquiδδu veru, à' capitu, no? nci ulìa puru!), nzomma la stàtua de San Pietru tenìa la ucca scarassata; pìgghiàra e δδi deoti fanàtechi ni nci feccàra nna bella sarda salata, se carrecàra a spaδδa la stàtua e a sçaccu te marìsçiu la purtàra a mprucessione.

Be, ddaveru, sai? Nu passàu lu state ca San Pietru, sentènduse la ucca spritta e li cannaliri ssutti, aprìu le nule, iδδu ci tenìa le chiài de lu celu, e fice scarrecare àcqua, àcqua, ma tanta àcqua. E giacca s'aìa misu, fice chiòere tantu ca se llacàra le chiazze e le strate, e li ellani pe nna semana nu pòttera trasire intra a lle chiesure suppe de àcqua, percé nci ncianfisçiàanu cu lli pieti e le rote te le traìne nci ncafàanu. Nu ni nde premìu nienti allu Santu ci la gente, scanuscente, ncignàu cu sse preòccupa e spicciàu cu bastima. Tutti trafacciari, li cristiani, ci prima cèrcanu l'àcqua te celu e poi nu lla òlenu cchiùi. "Nu fose mutu buenu lu cumpurtamentu loru, nu fose giustu e currettu!" - cussìne dìssera li prieti.